Wirus HPV jest przenoszony najczęściej drogą płciową, rzadziej zdarza się to np. przez używanie wilgotnych ręczników czy przyborów osoby chorej. Może przebiegać zupełnie bezobjawowo jednak często występują zmiany skórne nazywane kłykcinami kończystymi ( łac. condylomata acuminata). Jest to dolegliwość nieprzyjemna, stanowiąca przeszkodę w aktywności seksualnej, niekiedy nawet zagrażająca ciąży. Warto dowiedzieć się, jak można się przed nią uchronić, w jaki sposób ją rozpoznać oraz, w przypadku zachorowania, jak ją leczyć.

ZAPOBIEGANIE PRZEDE WSZYSTKIM

Wielu lekarzy uważa, iż najlepszą metodą na uniknięcie zakażenia wszelkimi chorobami wenerycznymi (w tym wirusem HPV) jest wstrzemięźliwość seksualna. Niestety, dotyczyć ona musi nie tylko nas, ale także naszego partnera. Tak naprawdę nie każde zakażenie wirusem HPV daje jakiekolwiek objawy, więc trudno ocenić, czy osoba, z którą planujemy współżycie jest w pełni zdrowa. Ograniczenie partnerów seksualnych zminimalizuje prawdopodobieństwo zarażenia, jednak nie zredukuje go do zera. Dla pewności, można również używać prezerwatyw i masek oralnych. Istnieją także rodzaje wirusa, które nie są przenoszone drogą płciową. Aby uniknąć zarażenia należy wzmacniać swoją odporność i prowadzić higieniczny tryb życia – nie pożyczać przyborów osobistych, często myć ręce, w miarę możliwości nie siadać na deskach w toaletach publicznych.

Jaki test na hpv zrobić? Czytaj: http://hpvwirus.pl/test-hpv/

ROZPOZNANIE CHOROBY

Niepokojące zmiany w obrębie narządów płciowych należy skonsultować z lekarzem – najczęściej zachodzi konieczność wizyty u lekarza rodzinnego, który następnie kieruje do dermatologa lub wenerologa. To dopiero on może wydać ostateczną diagnozę. Lekarz pobierze wymaz ze zmienionych chorobowo miejsc, aby przeprowadzić test na obecność wirusa w naszym organizmie. Wynik pozwoli jednoznacznie określić typ wirusa (do tej pory znanych jest ok. 100 typów), a także ocenić, czy zmiany skórne to na pewno kłykciny kończyste. Niekiedy doświadczony lekarz stawia diagnozę bez przeprowadzania testu. Są jednak sytuacje, w których zaleca się przeprowadzenie innych badań np. w celu wykluczenia kiły. Wyniki badań są oczywiście poufne, nikt nie ma do nich dostępu.

SPOSOBY LECZENIA

Sposobów leczenia kłykcin jest kilka, różnią się między sobą skutecznością. Największą popularnością cieszy się krioterapia, czyli wymrażanie zmian z użyciem ciekłego azotu. Zabiegi te powtarza się kilkakrotnie, aby usunąć istniejące zmiany. Metoda może być nieco bolesna i zostawia niewielkie blizny, które z czasem zanikają. Okres gojenia miejsc po wymrażaniu jest indywidualny.

Inną, skuteczną metodą jest laseroterapia, która sprawdza się przy rozległych zmianach w okolicach intymnych. Nie jest bolesna, a blizny są praktycznie niewidoczne. Jest to dość szybka metoda, jednak kosztowna, wymagająca odpowiedniego sprzętu. Można stosować ją również podczas ciąży.

Gdy zmiany są bardzo rozległe i uporczywe, lekarz może zalecić ich chirurgiczne usunięcie. Zabieg odbywa się przy znieczuleniu miejscowym i nie trwa długo. Wiąże się on z powstaniem ran, które mogą być bolesne. Blizny nie są bardzo widoczne i znikają po niedługim czasie.

W leczeniu kłykcin stosowane są również maści, jednak ich skuteczność pozostawia wiele do życzenia. Sprawdzają się one przy drobnych, niezbyt uporczywych zmianach. Przy ich stosowaniu wymagana jest systematyczność, powinny być też stosowane według ścisłych zaleceń lekarza. W przeciwnym wypadku może dojść do nieprzyjemnych podrażnień, a zmiany mogą nie ustąpić.